Protokół z dnia 24.11.2007 r.

Obecnych według załączonej listy obecności w dniu 24.11.2007 r. było 88 przedstawicieli.

Ad. 1.

Ad. 2

Przypomina, że zaplanowany na dzisiejsze zebranie porządek obrad przedstawia się następująco:
1. Otwarcie obrad, wybór Prezydium.
2. Przyjęcie porządku obrad.
3. Przyjęcie protokołu z Zebrania Przedstawicieli odbytego w dniu 26.05.2007 r.
4. Wybór Komisji Wnioskowej, Skrutacyjnej i Statutowej.
4a. Podjęcie uchwały w sprawie upoważnienia Zarządu Spółdzielni do zaciągnięcia kredytu celowego.
5. Rozpatrzenie w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym odwołań od uchwał Rady Nadzorczej o wykluczeniu ze Spółdzielni.
6. Rozpatrzenie odwołania Pani Elżbiety Szabały od uchwały Nr 48/5/2007 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie z 09 maja 2007 r. stwierdzającej nieważność odwołania Pana Stanisława Robaka z funkcji przedstawiciela i nieważność wyboru Pani Elżbiety Szabały na przedstawiciela na Zebranie Przedstawicieli.
7. Omówienie proponowanych zmian Statutu Spółdzielni.
8. Dyskusja.
9. Podjęcie uchwały w sprawie zmian Statutu Spółdzielni
10. Przyjęcie zgłoszonych w toku zebrania wniosków.
11. Zamknięcie obrad.

Zgłoszony wniosek o zamknięcie listy kandydatów do Komisji Wnioskowej został przyjęty większością głosów / 79 za /, przy 1 głosie wstrzymującym się od głosowania.

Zgłoszone kandydatury do Komisji Wnioskowej zostały poddane pod głosowanie i przyjęte w sposób następujący:
– za wyborem Jana Bissa głosowało 80 przedstawicieli,
– za wyborem Janiny Samborskiej głosowało 80 przedstawicieli,
– za wyborem Mirosławy Małeckiej głosowało 80 przedstawicieli.

Przewodniczący zebrania przypomniał, że zgodnie z § 9 Regulaminu Zebrania Przedstawicieli należy wybrać Komisję Skrutacyjną w składzie 3-5 osób, której zadaniem jest sprawdzić, czy listy obecności przedstawicieli są kompletne i zbadanie ważności mandatów, oraz dokonanie obliczeń wyników głosowania i innych czynności technicznych związanych z przebiegiem obrad.

     Zgłoszony wniosek o zamknięcie listy kandydatów do Komisji Skrutacyjnej został przyjęty większością głosów (79 za), przy 1 przeciwnym.

Zgłoszony wniosek o przeprowadzenie jednego głosowania nad wyborem całego składu komisji, został przyjęty większością głosów /67 za /, przy 11 głosach przeciwnych i 2 wstrzymujących się od głosowania .

Zgłoszone kandydatury do Komisji Skrutacyjnej zostały poddane pod głosowanie. Za powołaniem Komisji Skrutacyjnej w składzie:
Ryszard Duda, Wiesław Arbuz, Halina Kunach, Elżbieta Ożóg i Danuta Piróg, głosowało 80 przedstawicieli / jednomyślnie/.

Przewodniczący zebrania przypomniał, że zgodnie z § 9 Regulaminu Zebrania Przedstawicieli należy wybrać Komisję Statutową w składzie 3-5 osób, której zadaniem jest nadzorowanie nad głosowaniem zgłoszonych zmian do Statutu.

Elżbieta Misztal – przedstawiciel z Osiedla „Skarpa” – zgłosiła wniosek, by obowiązki Komisji Statutowej na dzisiejszym zebraniu pełnili przedstawiciele wybrani do Komisji Statutowej na poprzednim Zebraniu Przedstawicieli w dniu 26.05.2007 r. Członkowie Komisji Statutowej w składzie: Paweł Ochmański, Wiesław Kołodziej, Waldemar Żak, Halina Kasprzak, Agnieszka Woś-Jałocha i Grzegorz Karczmarczyk, opracowali zmiany Statutu zawarte w materiałach na dzisiejsze zebranie.

Za przyjęciem do realizacji zgłoszonego wniosku i powierzenie pełnienia funkcji członków Komisji Statutowej w/w przedstawicielom głosowało 75 przedstawicieli, 5 wstrzymało się od głosowania.

Ad. 4a.
Przewodniczący zebrania przypomniał, że w materiałach na dzisiejsze zebranie został przesłany poniżej przedstawiony projekt uchwały:

PROJEKT

UCHWAŁA NR         /2007
Zebrania Przedstawicieli
Członków Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie
z dnia 24.11.2007 r.

w sprawie: upoważnienia Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie do zaciągnięcia kredytu celowego.

§ 1

Upoważnić Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie do zaciągnięcia kredytu celowego na realizacje inwestycji współfinansowanych przez Unię Europejską w wysokości – do 8.000.000 zł (ośmiu milionów złotych).

§ 2

Kredyt ten może zostać zaciągnięty po formalnej akceptacji wniosku o dofinansowanie przez Instytucję Zarządzającą – Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego, ale przed podpisaniem umowy.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Zastępca Prezesa ds. eksploatacyjnych Anna Urbanek poinformowała, że Spółdzielnia środkami finansowymi pozyskanymi w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego na lata 2007-2013 zamierza dofinansować:

Elżbiety Szabały nie było na sali, ani na hollu przed salą.

Cd. Dyskusji w punkcie 4 a.

Przewodniczący zebrania zwrócił się z zapytaniem, kto z przedstawicieli jest za pojęciem uchwały w brzmieniu:

UCHWAŁA NR 1/2007
Zebrania Przedstawicieli Członków Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie z dnia 24.11.2007 r.

w sprawie: upoważnienia Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie do zaciągnięcia kredytu celowego.

§ 1

Upoważnić Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie do zaciągnięcia kredytu celowego na realizacje inwestycji współfinansowanych przez Unię Europejską w wysokości – do 8.000.000 zł (ośmiu milionów złotych).

§ 2

Kredyt ten może zostać zaciągnięty po formalnej akceptacji wniosku o dofinansowanie przez Instytucję Zarządzającą – Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego, ale przed podpisaniem umowy.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Zebranie Przedstawicieli, po wysłuchaniu wyjaśnień kierownika działu członkowsko-mieszkaniowego oraz osób odwołujących się, podjęło uchwały:
– Nr 2/2007, Nr 3/2007, Nr 4/2007 z dnia 24.11.2007 r. – uchylające uchwały Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej
        „Czuby” w sprawie wykluczenia ze Spółdzielni;
– Nr 5/2007 z dnia 24.11.2007 r. – utrzymującą w mocy uchwałę Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby”
        w sprawie wykluczenia ze Spółdzielni.

W tym miejscu w protokole umieszczono dane osobowe członków wykluczonych.

Na salę obrad zostali zaproszeni członkowie chcący przysłuchiwać się obradom.

Ad. 6.

4) odwołanie Stanisława Robaka z dnia 20 kwietnia 2007 r. od wyników Komisji Skrutacyjnej Zebrania III Grupy Członkowskiej os. „Błonie” z dnia 23 marca 2007 r. w sprawie odwołania Stanisława Robaka z funkcji przedstawiciela na Zebranie Przedstawicieli Członków SM „Czuby” i wyboru na przedstawiciela na Zebranie Przedstawicieli Członków SM „Czuby” Elżbiety Szabała.

Prowadzący zebranie zwrócił się z zapytaniem, czy na sali obrad jest Elżbieta Szabała.

W/w nie przybyła na zebranie, pomimo odebrania zawiadomienia.

Prowadzący zebranie zwrócił się z zapytaniem do przedstawicieli:
– czy mają uwagi lub zapytania do przewodniczącego Komisji Rewizyjnej Rady Nadzorczej Zbigniewa Dygusia, który
       został zaproszony na dzisiejsze zebranie do zreferowania sprawy złożonego przez Elżbietę Szabała odwołania;
– czy ktoś z przedstawicieli chciałby w tej sprawie zabrać głos.

Uwag lub zapytań do przedstawionych w tym punkcie porządku obrad materiałów nie zgłoszono.

Prowadzący zebranie zwrócił się z zapytaniem, kto z przedstawicieli jest za podjęciem uchwały w brzmieniu:

UCHWAŁA Nr 6/2007
Zebrania Przedstawicieli Członków Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie z dnia 24 listopada 2007 r.

w sprawie: odwołania Pani Elżbiety Szabały od uchwały Nr 48/5/2007 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie z 09 maja 2007 r. w sprawie odwołania Pana Stanisława Robaka od wyników odwołania i wyboru przedstawicieli na Zebranie Przedstawicieli stwierdzonych protokołem Komisji Skrutacyjnej Zebrania III Grupy Członkowskiej os. „Błonie” z dnia 23 marca 2007 r.

Na podstawie § 75 pkt 9 Statutu Spółdzielni, Zebranie Przedstawicieli Członków Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” postanawia:

§ 1

Utrzymać w mocy uchwałę Nr 48/5/2007 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie z 09 maja 2007 r. w sprawie odwołania Pana Stanisława Robaka od wyników odwołania i wyboru przedstawicieli na Zebranie Przedstawicieli stwierdzonych protokołem Komisji Skrutacyjnej Zebrania III Grupy Członkowie os. „Błonie” z dnia 23 marca 2007 r.

§ 2

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Uzasadnienie

Za podjęciem uchwały Nr 6/2007 w sprawie odwołania Pani Elżbiety Szabały od uchwały Nr 48/5/2007 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie z 09 maja 2007 r. w sprawie odwołania Pana Stanisława Robaka od wyników odwołania i wyboru przedstawicieli na Zebranie Przedstawicieli stwierdzonych protokołem Komisji Skrutacyjnej Zebrania III Grupy Członkowskiej os. „Błonie” z dnia 23 marca 2007 r. – głosowało 56 przedstawicieli, przeciw podjęciu 6 przedstawicieli, wstrzymało się od głosowania 18 przedstawicieli.

Ad. 7.
Przewodniczący zebrania poinformował, że Komisja Statutowa wybrana na Zebraniu Przedstawicieli w maju 2007 r. przedłożyła do prezydium zebrania informację dot. pracy komisji nad zmianami Statutu.

INFORMACJA
dot. prac Komisji Statutowej nad zgłoszonymi zmianami do Statutu Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie

Na Zebraniu Przedstawicieli Członków spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie odbytym w dniu 26.05.2007r. została wybrana Komisja Statutowa w 6-osobowym składzie, po 1 przedstawicielu z osiedla „Skarpa”, „Ruta”, „Łęgi”, „Błonie”, „Widok”, „Poręba” do przygotowania zmian do Statutu SM „Czuby”.

Komisja Statutowa stwierdza, że przedstawicielom na zebranie przedstawicieli zostały przesłane wszystkie zgłoszone zmiany Statutu, które umieszczono w:

– wykazie zmian statutu Spółdzielni zgłoszonych do Komisji Statutowej – 24.10.2007 r.
– „Wnioskach skierowanych do Komisji Statutowej po 03.10.2007 r.”
– „Informacji z dnia 08.11.2007 r. Komisji Statutowej dla przedstawicieli na Zebranie Przedstawicieli w dniu 24.11.2007r.”
– „Informacji dnia 12.11.2007 r. Zarządu Spółdzielni dla przedstawicieli na Zebranie Przedstawicieli w dniu 24.11.2007r.” – zawierająca wnioski, które wpłynęły po zakończeniu pracy przez komisje.

Komisja Statutowa zaopiniowała zmiany zgłoszone przez:

– Zarząd Spółdzielni – propozycje z dnia 03.10.2007 r. wynikające z nowelizacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych;

– Zebrania grup członkowskich odbyte w dniach 9-16.10.2007 r.:
1) grup członkowskich z Osiedla „Skarpa” z 10.10.2007 r. i 15.10.2007 r. – wnioski nie zostały umieszczone w wykazie z przyczyn określonych w dokumencie przesłanym przedstawicielom – „wnioski skierowane do Komisji Statutowej po 3.10.2007 r.”
2) grupy członkowskiej z Osiedla „Poręba” z dnia 11.10.2007 r. – wnioski nie zostały umieszczone w wykazie z przyczyn określonych w dokumencie przesłanym przedstawicielom – „wnioski skierowane do Komisji Statutowej po 3.10.2007 r.”

– administracje osiedli:
1) „Błonie” z dnia 01.10.2007 r. –
– wnioski nie zostały umieszczone w wykazie z przyczyn określonych w dokumencie przesłanym przedstawicielom – „wnioski skierowane do Komisji Statutowej po 3.10.2007 r.”
2) „Widok” z dnia 09.10.2007 r. – wnioski nie zostały umieszczone w wykazie z przyczyn określonych w dokumencie przesłanym przedstawicielom
– „wnioski skierowane do Komisji Statutowej po 3.10.2007 r.”

– Zarząd Spółdzielni:
1) wniosek z dnia 08.10.2007 r.
2) wniosek z dnia 23.10.2007 r.
3) wniosek z dnia 07.11.2007 r.;

– Radę Osiedla „Łęgi” z dnia 23.10.2007 r. dotyczące zapisu § 100b – Komisja nie zajęła stanowiska w sprawie zgłoszonej propozycji – przyjęła propozycję zmiany zawartą we wniosku Zarządu;
– Wiesława Kołodzieja z dnia 24.10.2007 r. – Komisja nie zajęła stanowiska w sprawie zgłoszonych propozycji przez wyżej wymienionego;
– Agnieszki Woś-Jałocha z dnia 25.10.2007 r. – zgłoszona zmiana jest tożsama z propozycją Rady Osiedla „Łęgi” z dnia 23.10.2007 r.;

– członków z Osiedla „Poręba” z dnia 06.11.2007 r. – Komisja nie przyjęła – przyjęła propozycje zgłoszone przez Zarząd Spółdzielni uwzględniające zmianę ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (redakcja zapisów poprawniejsza w stosunku do propozycji z os. „Poręba”);

– Wiesława Kołodzieja z dnia 09.11.2007 r. – autopoprawki do zgłoszonych propozycji z dnia 24.10.2007 r. – wpłynęły po zakończeniu prac przez Komisję;

– Mariana Rynkowskiego z dnia 09.11.2007 r. – Komisja nie zajęła – propozycje wpłynęły po zakończeniu prac przez Komisję.

Komisja Statutowa zakończyła pracę w dniu 08.11.2007 r.

Ponadto przewodniczący zebrania poinformował, że w dniu 13.11.2007 r. wpłynął do Spółdzielni wniosek do Zebrania Przedstawicieli – Komisji Statutowej – skierowany przez 13 członków zamieszkałych w osiedlu „Skarpa” z propozycjami zmian Statutu Spółdzielni.

Przesłane przez członków zamieszkałych w Osiedlu „Skarpa” wnioski do Komisji Statutowej w sprawie zmian Statutu – nie mogą być przedstawione do rozpatrzenia w dniu dzisiejszym przez Zebranie Przedstawicieli z uwagi na treść § 78 ust. 5 Statutu Spółdzielni.

Wymieniony przepis stanowi, że Zebranie Przedstawicieli może dokonywać tylko takich zmian w Statucie, których propozycje zostały zgłoszone do Zarządu Spółdzielni co najmniej 14 dni przed terminem zebrania.
Wnioski zgłoszone w krótszym terminie są przedstawiane i głosowane na następnym zebraniu.

Przypomniał, że celem dzisiejszego zebrania jest uchwalenie zmian w Statucie. Przedstawicielom na Zebranie Przedstawicieli zostały przesłane do realizacji tego punktu następujące materiały:

1) WNIOSKI SKIEROWANE DO KOMISJI STATUTOWEJ PO 3.10.2007 r. – w tym miejscu w protokole umieszczono wykaz zmian zawartych w w/w dokumencie.

2) Wykaz zmian Statutu Spółdzielni zgłoszonych do Komisji Statutowej – stan na dzień 24.10.2007 r. – w tym miejscu w protokole umieszczono wykaz zmian zawartych w w/w dokumencie.

3) Informacja Komisji Statutowej z dnia 08.11.2007 r. dla przedstawicieli na Zebranie Przedstawicieli w dniu 24.11.2007 r. – w tym miejscu w protokole umieszczono wykaz zmian zawartych w w/w dokumencie.

Przewodniczący poinformował, że do prezydium zebrania wpłynął wniosek dotyczący realizacji powyższego punktu:

Lublin dn. 24 listopada 2007 r.

Wniosek

O przerwanie obrad Z.P.Cz. S.M. „Czuby” w Lublinie i nie rozpatrywanie w dniu dzisiejszym pkt. 7, 8, 9 i 10 porządku obrad dot. uchwalenia zmian Statutu S.M. „Czuby” w Lublinie do chwili rozpatrzenia wniosku posłów przez Trybunał Konstytucyjny.

Uzasadnienie:

     Grupa posłów na Sejm RP VI kadencji złożyła wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją niektórych zapisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych znowelizowanych ustawą z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw ( Dz. U. Nr. 125, poz. 873 )

Wniosek ten dotyczy n/w zmian:
1. art. 4 ust. 41 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.1, dalej jako:
ustawa) – jest niezgodny z art. 32 ust. 2 Konstytucji RP;
2. art. 4 ust. 8 ustawy – jest niezgodny z art. 32 ust. 2 oraz z art. 64 Konstytucji RP;
3. art. 81 ust. 3 ustawy – jest niezgodny z art. 49 i art. 51 Konstytucji RP;
4. art. 82 ust. 3 i 4 ustawy – jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 32 oraz z art. 58 Konstytucji RP;
5. art. 83 ust. 1 ustawy – jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP;
6. art. 11 ust. 11 pkt 2 ustawy – jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP;
7. art. 26 ust. 1 ustawy – jest niezgodny z art. 58 oraz z art. 75 Konstytucji RP;
8. art. 35 ust. 21 ustawy – jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP;
9. art. 48 ustawy – jest niezgodny z art. 64 Konstytucji RP;
10. art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125. poz. 873, dalej jako: ustawa nowelizująca) – jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP;
11. art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej – jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 32 oraz z art. 58 Konstytucji RP;
12. art. 12 ustawy nowelizującej – jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP;
13. art. 93a ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz. U z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 z późn. zm.2) – jest niezgodny z art. 32 ust. 1, art. 78 oraz z art. 146 ust. 4 Konstytucji RP.

W związku z powyższym uważamy za niezbędne podjęcie uchwały o zmianach w Statucie S.M. „Czuby” w Lublinie po rozpatrzeniu wniosku posłów przez Trybunał Konstytucyjny.
Podpisy wnioskodawców – 13

Przedstawił, jak brzmi wniosek skierowany do Trybunału Konstytucyjnego i wskazał przedstawicielom, które z postanowień ustawy są niezgodne z postanowieniami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Warszawa, 14 listopada 2007 r.

Wnioskodawca:
Grupa posłów
na Sejm RP VI kadencji
według załączonej listy

Adres do korespondencji:
Klub Poselski Lewica i Demokraci
ul. Wiejska 4/6/8
00-902 Warszawa

WNIOSEK
o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP

Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt. 1 w związku z art. 188 pkt. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 68, poz. 483 z późn. zm., dalej jako: Konstytucja RP) wnosimy o stwierdzenie, że:

1. art. 4 ust. 41 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.1, dalej jako:
ustawa) – jest niezgodny z art. 32 ust. 2 Konstytucji RP;
2. art. 4 ust. 8 ustawy – jest niezgodny z art. 32 ust. 2 oraz z art. 64 Konstytucji RP;
3. art. 81 ust. 3 ustawy – jest niezgodny z art. 49 i art. 51 Konstytucji RP;
4. art. 82 ust. 3 i 4 ustawy – jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 32 oraz z art. 58 Konstytucji RP;
5. art. 83 ust. 1 ustawy – jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP;
6. art. 11 ust. 11 pkt 2 ustawy – jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP;
7. art. 26 ust. 1 ustawy – jest niezgodny z art. 58 oraz z art. 75 Konstytucji RP;
8. art. 35 ust. 21 ustawy – jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP;
9. art. 48 ustawy – jest niezgodny z art. 64 Konstytucji RP;
10. art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125. poz. 873, dalej jako: ustawa nowelizująca) – jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP;
11. art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej – jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 32 oraz z art. 58 Konstytucji RP;
12. art. 12 ustawy nowelizującej – jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP;
13. art. 93a ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz. U z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 z późn. zm.2) – jest niezgodny z art. 32 ust. 1, art. 78 oraz z art. 146 ust. 4 Konstytucji RP.

Do reprezentowania w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym wnioskodawcy upoważniają posłów Ryszarda KALISZA i Wiesława SZCZEPAŃSKIEGO z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw oraz z prawem do modyfikowania treści wniosku.

Uzasadnienie

[Uwagi ogólne]

Ograniczając prawa spółdzielni mieszkaniowych, ustawodawca nie może zatem zapominać, że ma do czynienia ze zrzeszeniami, które nie są segmentem władzy publicznej, ale należą do struktury społeczeństwa obywatelskiego. Istnienie tych spółdzielni to przejaw – chronionej konstytucyjnie – wolności zrzeszania się (wolność zrzeszania się rozciąga się „na osoby prawne, a także inne podmioty zbiorowe”5, a przepisy art. 58 Konstytucji dotyczą wszystkich form zrzeszania się, z wyjątkiem tych, które „ustawodawca konstytucyjny wyłączył wyraźnym przepisem do odrębnego uregulowania”6), a zatem podlegającej ograniczeniom jedynie na zasadach określonych w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP7.

Naruszenie owych zasad powoduje, że działania władzy ustawodawczej stają się arbitralne, co pozostaje w sprzeczności z zasadą demokratycznego państwa prawnego, która – jak to stwierdził Trybunał Konstytucyjny – wyklucza wszelką arbitralność władzy publicznej.

Należy podkreślić, że Trybunał Konstytucyjny uznał spółdzielczość mieszkaniową za zrzeszenia chronione na zasadzie art. 58 Konstytucji RP.
Państwo ma obowiązek – wynikający z art. 58 Konstytucji RP – sprzyjać spółdzielczości mieszkaniowej, jako zrzeszeniu „zarówno w stanowionym prawie, jak i w polityce krajowej i lokalnej organów państwowych”8. Obowiązkiem państwa jest realizacja postanowień ustawy zasadniczej w możliwie najpełniejszym zakresie, gdyż – w myśl jej art. 8 – Konstytucja RP jest najwyższym prawem, a zatem uchwalanie ustawy ograniczającej działalność legalnego zrzeszenia, którego cel lub działalność nie jest sprzeczna z Konstytucją lub ustawą, narusza podstawy konstytucyjnego ustroju państwa.

W myśl preambuły do Konstytucji, działalność ustawodawcy powinna mieć oparcie w dialogu społecznym. Prawa dotyczące spółdzielczości nie mogą zatem ignorować stanowiska zainteresowanych, a więc samych spółdzielców. Ustawodawca nie powinien występować w stosunku do spółdzielczości w roli władzy uprawnionej do narzucania swojego punktu widzenia, niezależnie od stanowiska zainteresowanych, które powinno być rozeznane i respektowane w sposób zasługujący na zastosowanie konstytucyjnego określenia „dialog”.

Szczególne znaczenie dla oceny zgodności z ustawą zasadniczą regulacji dotyczącej spółdzielczości mieszkaniowej ma też zawarta w preambule do Konstytucji zasada pomocniczości, z której wynika nakaz umacniania uprawnień obywateli i ich wspólnot, a zatem także spółdzielczości mieszkaniowej, jako zrzeszenia stanowiącego część struktury społeczeństwa obywatelskiego. Respektując zasadę pomocniczości, ustawodawca powinien powstrzymywać się od narzucania spółdzielczości mieszkaniowej rozwiązań, które uważa za słuszne, a które przechodzą do porządku nad stanowiskiem choćby części zainteresowanego środowiska. W myśl tej zasady bowiem państwo podejmuje działania dopiero wówczas, gdy mniejsze wspólnoty nie są w stanie same rozwiązać swoich problemów.

Spółdzielnie mieszkaniowe współtworzą system społecznej gospodarki rynkowej, którego istnienie jest przejawem jednej z zasad ustrojowych państwa. Ingerencja ustawodawcy w działalność tych spółdzielni podlega zatem ocenie z punktu widzenia podstawy gospodarki rynkowej, jaką jest wolność działalności gospodarczej, która może być ograniczona tylko ze względu na ważny interes publiczny. Zasadnicze ograniczenia możliwości działania spółdzielczości mieszkaniowej wprowadzone przez ustawodawcę nie leżą w interesie publicznym, gdyż nie sprzyjają zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, co jest obowiązkiem ustawodawcy określonym w art. 75 Konstytucji RP. Tymczasem doprowadzenie do faktycznej likwidacji niektórych spółdzielni mieszkaniowych może spowodować sytuację, w której wspólnoty właścicieli mieszkań nie będą w stanie ponieść kosztów utrzymania budynków i osiedli, co przyczyni się właśnie do obniżenia standardu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Popieranie działań obywateli zmierzających do uzyskania własnego mieszkania nie może być rozumiane jako przesłanka likwidacji spółdzielczości mieszkaniowej, gdyż tego rodzaju interpretacja prowadzi do tworzenia rozwiązań w istocie ograniczających zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, a zatem niezgodnych z nakazem wynikającym dla ustawodawcy z art. 75 Konstytucji RP.

Podstawę społecznej gospodarki rynkowej stanowi – w myśl art. 20 Konstytucji RP – własność prywatna, którą należy rozumieć „jako wszelką własność należącą do podmiotów autonomicznych w stosunku do państwa (samorządu terytorialnego)”9. Takim podmiotem jest właśnie spółdzielczość mieszkaniowa, która nie stanowi części organizacji państwowej, ani też nie jest przedmiotem własności państwowej. Ustawodawca nie może przypisywać sobie w stosunku do spółdzielczości mieszkaniowej roli właściciela uprawnionego do tworzenia rozwiązań prawnych prowadzących do stopniowej likwidacji poszczególnych składników własności. Arbitralna ingerencja ustawodawcy w działalność tej spółdzielczości narusza zatem zasadę społecznej gospodarki rynkowej oraz jest niezgodna z gwarancjami udzielonymi przez państwo w zakresie ochrony własności, o której mowa w art. 21 Konstytucji RP.

Rozwiązania ustawowe narzucające w swoich konsekwencjach likwidację części spółdzielni mieszkaniowych przekreślają wyrażoną w art. 20 Konstytucji zasadę solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych współistotną przyjętemu w art. 1 Konstytucji założeniu, w myśl którego Rzeczpospolita jest dobrem wspólnym. Założenie to wyklucza uznanie przez ustawodawcę, że spółdzielczość mieszkaniowa pozostaje poza konstytucyjnym rozumieniem dobra wspólnego.

Jak stwierdził Trybunał Konstytucyjny10 z uwagi na to, że źródłem wszystkich wolności i praw jest godność człowieka, którą art. 30 Konstytucji charakteryzuje jako „przyrodzoną i nienaruszalną”, różnego rodzaju osoby prawne typu korporacyjnego korzystają z nich również, ale tylko w takim zakresie, w jakim w ich działalności manifestuje się wynikająca z Konstytucji wolność zrzeszania się i inne konstytucyjnie zagwarantowane wolności i prawa jednostki. Stwierdzenie to aktualne jest również co do prawa własności i innych praw majątkowych.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził11, że ochrona własności spółdzielni, jako własności grupowej, jest uzasadniona tylko o tyle, o ile służy ochronie praw przysługującym członkom. Spółdzielnia – w myśl przytoczonego poglądu Trybunału Konstytucyjnego – nie jest abstrakcyjną konstrukcją prawną, podstawą jej bytu prawnego są osoby fizyczne (lub osoby prawne) do niej należące, a majątek należący do spółdzielni ma w świetle prawa służyć zaspokajaniu ich potrzeb.

Odnosząc się do zagadnienia ochrony własności spółdzielczej, Trybunał Konstytucyjny podkreślił w uzasadnieniu powołanego wyroku, iż art. 64 ust. 2 Konstytucji wyraźnie mówi o równej „dla wszystkich” ochronie prawnej własności i innych praw majątkowych. Pozwala to, w sposób możliwie szeroki, patrzeć na stronę podmiotową konstytucyjnej gwarancji praw majątkowych. Oznacza to gwarancję takiej ochrony, także w stosunku do podmiotów, które nie będąc ludźmi z istoty rzeczy nie mogą korzystać z innych wolności i praw poręczonych w rozdziale II Konstytucji (np. nietykalności osobistej, wolności sumienia i wyznania, wolności wyboru i wykonywania zawodu itp.). Rozważania te doprowadziły Trybunał Konstytucyjny do jednoznacznego wniosku, że spółdzielnie mieszkaniowe są podmiotami prawnymi, których własność podlega ochronie przewidzianej w art. 64 i art. 21 Konstytucji. Oznacza to, że każda ingerencja ustawodawcy w to prawo podlega ocenie z punktu widzenia art. 31 ust. 3 Konstytucji oraz innych norm i wartości konstytucyjnych. Jak bowiem wielokrotnie stwierdzał w swoich wyrokach Trybunał Konstytucyjny12 art. 64 ust. 3 Konstytucji nie wyłącza stosowania art. 31 ust. 3 Konstytucji, co do oceny dopuszczalnych ograniczeń (dopuszczalnej ingerencji) w zakresie korzystania z prawa własności. Dlatego każdy przepis prawa, przewidujący ograniczenie własności, a zwłaszcza taki, który prowadzi do jej utraty, winien być uzasadniony koniecznością realizacji jednej z wartości wskazanych w art. 31 ust. 3 Konstytucji.

W myśl stanowiska Trybunału Konstytucyjnego13 relacje między spółdzielnią a jej członkami mają nie tylko aspekt „wolnościowy”, ale także majątkowy. Członek spółdzielni zobowiązany jest do określonych świadczeń wobec niej. Choć spółdzielnia jest w sensie formalnym właścicielem określonych rzeczy i podmiotem praw majątkowych, to jej majątek należy do zbiorowości jej członków. Z istoty rzeczy spółdzielnię tworzą jej członkowie, w których interesie prowadzi ona swoją działalność i w tym sensie nie jest ona całkowicie samoistnym podmiotem praw i obowiązków. Z tytułu członkostwa wynikać mogą także określone roszczenia majątkowe wobec spółdzielni (np. o zwrot udziałów). Jednak korporacyjny i wspólnotowy charakter spółdzielni nie uzasadnia tezy, jakoby w okresie jej istnienia członkom spółdzielni przysługiwało prawo do żądania oddania im na własność określonych składników majątku spółdzielni. Nie jest to bowiem rodzaj współwłasności, ale konstrukcja prawna oparta na innych założeniach.

Zasada demokratycznego państwa prawnego wymaga, by zmiany sytuacji prawnej adresatów norm, zwłaszcza polegające na nałożeniu nowych obowiązków, były poprzedzone odpowiednio długim okresem dostosowawczym.

[Uwagi szczegółowe]

Ad. 1. Przepis art. 4 ust. 41 ustawy, dodany ustawą nowelizującą, nakazuje każdej spółdzielni mieszkaniowej prowadzenie odrębnie dla każdej nieruchomości ewidencji i rozliczania przychodów oraz kosztów, w tym również wpływów i wydatków funduszu remontowego tych nieruchomości.

Jest to ograniczenie samorządności spółdzielni w kształtowaniu ich relacji ekonomicznych z członkami, praktycznie niweczące zasadę solidaryzmu spółdzielczego.

Wdrożenie kwestionowanej zmiany, wraz z wejściem w życie ustawy nowelizującej, tj. od dnia 31 lipca 2007 r., a więc w trakcie okresu rozliczeniowego, jakim jest rok kalendarzowy – jest praktycznie niemożliwe, szczególnie w zakresie finansowania robót remontowych.

Zgodnie z treścią przepisu przyjętego przez Sejm, spółdzielnie są zobowiązane założyć wyodrębnioną ewidencję środków na remonty dla każdej nieruchomości i wszelkie roboty remontowe realizowane w danej nieruchomości po wejściu w życie ustawy nowelizującej będą musiały być finansowane ze środków tej nieruchomości.

Z chwilą wejścia w życie ustawy nowelizującej pojawią się wątpliwości, co do zasad rozliczania prac remontowych będących w toku.

Wobec odejścia od zasady solidaryzmu spółdzielczego pojawi się problem, z jakich środków finansowych spółdzielnia ma pokryć prace remontowe w nieruchomości, której wpłacone przez użytkowników lokali środki na fundusz remontowy nie pokrywają kosztów przeprowadzanego zakresu prac remontowych.

Brak środków na zakończenie prac remontowych, a tym samym zerwanie umowy z wykonawcą spowoduje konieczność zapłacenia kar umownych obciążających użytkowników lokali remontowanej nieruchomości. Równocześnie, brak przepisu ustawowego określającego zasady rozliczenia zaszłości gospodarki funduszem remontowym, powstałych przed wejściem w życie ustawy nowelizującej spowoduje liczne konflikty wewnętrzne w spółdzielniach oraz spory sądowe pomiędzy:
* członkami zamieszkałymi w nieruchomościach, w których akumulacja środków na fundusz remontowy – do czasu wejścia w życie ustawy nowelizującej – była większa od nakładów na remonty w tych nieruchomościach, a
* członkami zamieszkałymi w nieruchomościach, w których akumulacja środków na fundusz remontowy – do czasu wejścia w życie ustawy nowelizującej – była mniejsza od nakładów na remonty tych nieruchomości.

Sprawa ma ogromny zasięg społeczny, gdyż dotyczy 3,5 mln mieszkań spółdzielczych.

Przez naruszenie równowagi praw i obowiązków ekonomicznych szerokiej rzeszy członków spółdzielni mieszkaniowych – przepis ten jest niezgodny z art. 32 Konstytucji RP.

Brak odpowiednio długiej vacatio legis dla tego przepisu jest naruszeniem art. 2 Konstytucji RP, określającego Rzeczpospolitą Polską, jako demokratyczne państwo prawne.

Ad. 2. Przepis art. 4 ust. 8 ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, przyznaje każdemu członkowi, jak i osobie niebędącej członkiem spółdzielni, prawo zaskarżania do sądu – dokonywanych przez spółdzielnię – zmian w wysokości opłat za użytkowanie lokali, przy czym do czasu prawomocnego wyroku sądowego mają wnosić opłaty w dotychczasowej wysokości.

Prawo użytkowników lokali do bezpośredniego kwestionowania na drodze sądowej dokonywanych przez spółdzielnie mieszkaniowe zmian w wysokości opłat za użytkowanie lokali nie budzi wątpliwości.

Budzi je natomiast zasada, że – po zaskarżeniu do sądu zmiany opłat – użytkownik ma wnosić opłaty w dotychczasowej wysokości.

Zasada ta nie uwzględnia obowiązujących przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.), które wyraźnie różnicują tryb postępowania dla opłat pobieranych na pokrycie kosztów zależnych od właściciela (zarządcy) nieruchomości od zasad postępowania dla opłat pobieranych na pokrycie kosztów niezależnych od właściciela (zarządcy).

Zgodnie z art. 8a ust. 5-8 ww. ustawy, zaskarżenie przez użytkownika lokalu do sądu zmiany wysokości opłat, uprawnia go do wnoszenia opłat w dotychczasowej wysokości tylko w części pokrywającej koszty zależne od zarządcy. Natomiast w stosunku do opłat pobieranych na pokrycie kosztów niezależnych od właściciela (zarządcy) nieruchomości, zaskarżenie zmiany opłat do sądu nie uwalnia użytkownika lokalu od obowiązku wnoszenia opłat w nowej, podwyższonej wysokości.

Podkreślić należy, iż Trybunał Konstytucyjny już wcześniej wskazał ustawodawcy obowiązek zachowania jednolitości zasad postępowania w sprawach zmian w wysokości opłat za użytkowanie mieszkań, kształtowanych przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów oraz ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 29 czerwca 2005 r. sygn. akt S 1/05 oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 17 maja 2006 r. sygn. akt K 33/05).

Kwestionowany przepis art. 4 ust. 41 ustawy nie spełnia tego warunku i jest naruszeniem art. 32 i art. 64 Konstytucji RP.

Ad. 3. Przepis art. 81 ust. 3 ustawy, dodany ustawą nowelizującą, nakłada na wszystkie spółdzielnie mieszkaniowe obowiązek udostępniania na ich stronach internetowych pełnej treści statutu, regulaminów, uchwał i protokołów z obrad organów spółdzielni, a także protokołów z lustracji i rocznych sprawozdań finansowych.

Pierwsze zastrzeżenie budzi nałożenie na każdą spółdzielnię mieszkaniową obowiązku posiadania strony internetowej. W stosunku do żadnego innego rodzaju spółdzielni, ani w stosunku do żadnego innego typu podmiotu (spółka, stowarzyszenie, fundacja itp.), takiego obowiązku nie ma.

Brak uzasadnienia dla takiego zróżnicowania obowiązków jest równoznaczny z dyskryminacją spółdzielni mieszkaniowych, co narusza art. 32 Konstytucji RP.

Należy zwrócić uwagę, że z blisko 5 tys. spółdzielni mieszkaniowych tylko 1 tys. to spółdzielnie duże i średnie, a pozostałe 4 tys. to spółdzielnie zrzeszające nie więcej, niż 300 członków każda, dla których koszt założenia, utrzymania i aktualizacji strony internetowej będzie nadmiernym obciążeniem.

Drugie zastrzeżenie budzi brak jakiegokolwiek uzasadnienia dla ułatwiania dostępu do wszelkich informacji dotyczących spółdzielni mieszkaniowej osobom w ogóle niezwiązanym ze spółdzielnią.

Strona internetowa jest ogólnie dostępna i nakładanie obowiązku umieszczania pełnej treści dokumentów – operujących również danymi osobowymi (protokoły z obrad organów spółdzielni, protokoły z lustracji) – narusza postanowienia ustawy o ochronie danych osobowych, a także art. 49 i art. 51 ust. 1 Konstytucji RP.

Niezależnie od powyższego należy dodać, że Naczelny Sąd Administracyjny – w uchwale z 11 kwietnia 2005 r. (sygn. akt I OPS 1/05) – stwierdził, że przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie mają zastosowania do spółdzielni mieszkaniowych.

Udostępnienie tak szerokiego zakresu informacji o działalności spółdzielni mieszkaniowej, poprzez publikacje na stronach internetowych powszechnie dostępnych osobom niezwiązanym bezpośrednio ze spółdzielnią, nie ma żadnego uzasadnienia.

Ad. 4. Przepis art. 82 ust. 3 i 4 ustawy, dodany ustawą nowelizującą, wprowadza m.in. ograniczenie długości kadencji rady nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej do 3 lat oraz ograniczenie możliwości bycia członkiem rady nadzorczej dłużej niż przez 2 kolejne kadencje.

Dotychczas, sprawy długości kadencji rady nadzorczej oraz czasu pełnienia mandatu członka tej rady były pozostawione do normowania w statutach poszczególnych spółdzielni.

W stosunku do żadnego innego rodzaju spółdzielni, ani w stosunku do żadnego innego typu podmiotu prywatnego (spółka, stowarzyszenie, fundacja itp.), takiego ograniczenia nie ma.

Brak uzasadnienia dla takiego – odmiennego – traktowania spółdzielni mieszkaniowych jest równoznaczny z dyskryminacją, co narusza art. 32 Konstytucji RP.

Ad. 5. Przepis art. 83 ust. 1 ustawy, dodany ustawą nowelizującą, nakazuje spółdzielniom mieszkaniowym organizowanie walnych zgromadzeń członków, niezależnie od wielkości spółdzielni, z tym że w spółdzielniach liczących więcej, niż 500 członków statut może dopuścić odbywanie walnego zgromadzenia w częściach.

W końcu 2006 r. działało ok. 5000 spółdzielni mieszkaniowych, z których ok. 3,8 tys. posiadało dorobek materialny w postaci budynków mieszkalnych.

Z tego:
* 2010 spółdzielni małych (do 500 mieszkań) władało 280 tys. mieszkań (8%),

* 480 spółdzielni średnich (501 – 2000 mieszkań) władało 520 tys. mieszkań (15%),

* 510 spółdzielni dużych (więcej, niż 2000 mieszkań) władało 2,7 miliona mieszkań (77%).

Nowy przepis obejmuje więc ok. 1 tys. spółdzielni mieszkaniowych, ale reprezentujących ponad 90% całego potencjału organizacyjno-gospodarczego spółdzielczości mieszkaniowej.

Przepis ustawowy określający zasady i warunki odbywania walnego zgromadzenia w częściach, ma istotne luki prawne, których skutkiem może być zanarchizowanie procesu decyzyjnego tego organu (np. brak prezydium walnego zgromadzenia, brak protokołu walnego zgromadzenia, brak wskazania organu uprawnionego do nadawania ostatecznej treści uchwałom, których projekty wraz z poprawkami będą poddawane głosowaniu na poszczególnych częściach walnego zgromadzenia ).

Ustawowe nakazywanie odbywania walnych zgromadzeń członków we wszystkich spółdzielniach mieszkaniowych, nawet tych zrzeszających po kilka czy kilkanaście tysięcy członków, jest złudną wiarą w demokrację bezpośrednią, jako jedynie słuszną w samorządności spółdzielczej.

Jeśli ustawodawca jest przekonany o słuszności takiego rozwiązania, to, dlaczego ograniczono jego stosowanie tylko do spółdzielni mieszkaniowych.

Rodzi to zarzut nierównego traktowania różnych rodzajów spółdzielni i – tym samym – naruszenia przepisu 32 ust. 1 Konstytucji RP.

Ad. 6. Przepis art. 11 ust. 11 pkt 2 ustawy, dodany ustawą nowelizującą, dopuszcza możliwość podjęcia przez spółdzielnię mieszkaniową uchwały o wygaśnięciu spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, dopiero gdy członek jest w zwłoce z uiszczaniem opłat za użytkowanie lokalu za 6 miesięcy.

Zgodnie z dotychczas obowiązującym przepisem art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, właściciel (zarządca) nieruchomości jest uprawniony do rozwiązania stosunku prawnego z lokatorem zalegającym z opłatami, za co najmniej 3 miesiące.

Jak już wspomniano w uwagach szczegółowych ad. 2, Trybunał Konstytucyjny uznał za niezbędną jednolitość regulacji ustawy o ochronie praw lokatorów oraz ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych – w zakresie, w jakim kształtują prawa i obowiązki lokatorów.

Nowouchwalona norma jednolitość tę narusza i jest przez to niezgodna z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

Ad. 7. Przepis art. 26 ust. 1 ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, stanowi, iż w przypadku, gdy w danej nieruchomości została wyodrębniona własność wszystkich lokali, to do nieruchomości tej mają być stosowane przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, niezależnie od pozostawania przez właścicieli lokali członkami spółdzielni.

Przepis ten, arbitralnie narzuca członkom spółdzielni mieszkaniowych prawno-organizacyjną formę wspólnoty mieszkaniowej, jako formę zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, ogranicza wolność zrzeszania się, co jest sprzeczne z art. 58 Konstytucji RP i nie uwzględnia warunków określonych w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.

Skarżony przepis wkracza w sposób bezpośredni w uprawnienia członków spółdzielni, nakazując stosowanie ustawy o własności lokali – niezależnie od tego, czy członkowie deklarują przynależność wyłącznie do wspólnoty mieszkaniowej.

Skutkiem powyższego, każdy właściciel, który nie wystąpił ze spółdzielni, będzie zmuszony do przynależności do dwóch organizacji – co w małych spółdzielniach będzie stanowić regułę i konieczność podporządkowania się organom tych organizacji niezależnie od swojej woli.

Z chwilą wejścia ustawy nowelizującej w życie, w budynku (nieruchomości), w którym została wyodrębniona własność wszystkich lokali, niezależnie od tego, czy właściciele są członkami, czy nie, powstaje – z mocy ustawy – wspólnota mieszkaniowa i do zarządzanie nieruchomością będą miały zastosowanie przepisy ustawy o własności lokali.

Powstaje zatem sytuacja, w której spółdzielnia zrzeszająca członków posiadających odrębną własność lokalu w danej nieruchomości i zarządzająca tą nieruchomością – na mocy art. 1 ust. 3 i art. 27 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych – z dniem 31 lipca 2007 r. nie ma prawa do zarządu i administrowania nieruchomością wspólną osób będących członkami spółdzielni przez spółdzielnię w oparciu o przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Oznacza to likwidację małych spółdzielni mieszkaniowych zarządzanych dotychczas przez spółdzielnię i w oparciu o przepisy spółdzielcze, tj. ustawę – Prawo spółdzielcze i ustawę o spółdzielniach mieszkaniowych.

W konsekwencji, przepis art. 26 ust. 1 ogranicza wolność zrzeszania się zagwarantowaną w Konstytucji. Wola członków spółdzielni, którzy dobrowolnie zrzeszyli się dla dobra wspólnego, tj. zaspokajania swoich potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, została przez ustawodawcę bezpodstawnie unicestwiona.

Ad. 8. Przepis art. 35 ust. 21 ustawy, dodany ustawą nowelizującą, przyznaje nawet pojedynczym osobom, mającym roszczenie o przeniesienie własności lokalu, prawo decydowania, czy w procesie porządkowania stanu prawnego gruntów (niezbędnym dla określenia przedmiotu odrębnej własności lokali w poszczególnych nieruchomościach) może spółdzielnia wystąpić o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego czy o prawo własności gruntu.

Porządkowanie stanu prawnego gruntu rodzi skutki finansowe dla wszystkich członków posiadających spółdzielcze prawa do lokali położonych w danej nieruchomości, w tym również członków nie zainteresowanych wyodrębnianiem własności lokali.

Ewentualna decyzja spółdzielni, czy ubiegać się o nabycie gruntu na własność, czy ustanowienie praw użytkowania wieczystego, powinna być poprzedzona analizą możliwości finansowych członków, gdyż koszty uzyskania tytułu prawnego do gruntu muszą być pokryte przez członków posiadających prawa do lokali w budynkach położonych na gruntach o nieuporządkowanym stanie prawnym.

Brak jest uzasadnienia prawnego, ekonomicznego i społecznego, by wola jednej osoby miała przesądzać o prawach i obciążeniach wielu innych osób i stanowi naruszenie art. 32 Konstytucji RP.

Ad. 9. Przepis art. 48 ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, nakazuje nieodpłatne przenoszenia przez spółdzielnię własności lokali na najemców mieszkań w budynkach przejętych przez spółdzielnie mieszkaniowe od jednostek państwowych nieodpłatnie.

Najemca obowiązany jest tylko zwrócić spółdzielni poniesione przez nią nakłady konieczne na utrzymanie budynku, w którym lokal jest położony oraz spłacić zadłużenie związane z opłatami za użytkowanie lokalu.

Przepis ten praktycznie wyłącza swobodę rozporządzania przez spółdzielnie przysługującym im prawem własności. Jest to ograniczenie jednego z podstawowych uprawnień składających się na treść prawa własności, tj. prawa do rozporządzania rzeczą.

Przepis przyjęty przez Sejm nie uwzględnia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2001 r. (sygn. akt K 33/00), w którym Trybunał uznał za niekonstytucyjne ograniczanie praw majątkowych nowych właścicieli budynków przejętych od państwowych zakładów pracy (w tym również nieodpłatnie), przez przymuszanie tych nowych właścicieli do ustanawiania odrębnej własności lokali na rzecz najemców bez obowiązku jakiejkolwiek odpłatności, czy po zaniżonej cenie.

Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, że właściciel nie może być całkowicie pozbawiony możliwości wpływu na wysokość uzyskanego w zamian za przeniesienie własności lokalu świadczenia. Ustawodawca powinien liczyć się także z tym, że własność jest najważniejszym prawem majątkowym, a więc jej ochrona nie może być w żadnym razie słabsza, niż innych praw majątkowych.

Zachowanie przepisu przyjętego przez Sejm oznaczałoby, iż najemcy mieszkań w uspółdzielczonych domach zakładowych byliby jedyną grupą obywateli uzyskujących własność mieszkań całkowicie za darmo.

Przepis ten narusza art. 64 Konstytucji RP.

Ad. 10. Przepis art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej nakazuje spółdzielni umorzyć – z dniem jej wejścia w życie – kwotę należną od członka za dokonane po 23 kwietnia 2001 r. przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do mieszkania na własnościowe, jeżeli dokonana spłata pokrywa całkowite koszty budowy lokalu.

Przekształcenia praw lokatorskich na własnościowe po dniu 23 kwietnia 2001 r. były dokonywane według zasad określonych przepisami ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Finansowe warunki przekształcenia prawa do lokalu określane były w indywidualnych umowach zawieranych przez spółdzielnie z poszczególnymi członkami.

Przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125. poz. 873) jest arbitralną ingerencją ustawodawcy w treść zawartych umów, zgodnych z przepisami ustawowymi obowiązującymi w dacie zawierania tych umów.

Taka arbitralna ingerencja jest naruszeniem art. 2 Konstytucji RP.

Ad. 11. Przepis art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej nakazuje uwzględnianie dotychczasowego stażu członka rady nadzorczej (tj. przed jej wejściem w życie) do stosowania przepisu zakazującego pełnienia mandatu członka rady nadzorczej dłużej, niż przez 2 kolejne kadencje.

Tym samym, przepis art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej spowoduje działanie przepisu art. 82 ust. 3 z mocą wsteczną, co narusza art. 2 Konstytucji RP.

W stosunku do żadnego innego rodzaju spółdzielni, ani w stosunku do żadnego innego typu podmiotu prywatnego (spółka, stowarzyszenie, fundacja itp.), takiego ograniczenia nie ma.

Brak uzasadnienia dla takiego odmiennego traktowania spółdzielni mieszkaniowych jest równoznaczny z dyskryminacją, co narusza art. 32 Konstytucji RP.

Ad. 12. Przepis art. 12 ustawy nowelizującej określa dzień 31 lipca 2007 r., jako termin jej wejścia w życie.
Ustawa została opublikowana 13 lipca 2007 r. w Dzienniku Ustaw Nr 125, co oznacza zaledwie 18-dniowe vacatio legis.

Kwestionowane przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, wprowadzone nowelizacją z dnia 14 czerwca 2007 r., jak też przepisy samej ustawy nowelizującej, zmieniają fundamentalne zasady prawno-organizacyjne i ekonomiczne działania ok. 5 tys. spółdzielni mieszkaniowych oraz kształtują prawa majątkowe i organizacyjne ponad 3,5 miliona rodzin.

Wymaga to odpowiedniego czasu na prace przygotowawcze, informacyjne oraz na podejmowanie decyzji. Dodatkowym problemem jest niespójność kwestionowanych przepisów z przepisami innych ustaw. Przykładowo, uchwalone zmiany w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych nakazują odrębne rozliczanie kosztów i przychodów dla poszczególnych nieruchomości od 1 sierpnia 2007 r., co wymagać będzie dokonania nowego wymiaru opłat dla użytkowników lokali. Natomiast zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego – zmiana wysokości opłat za użytkowanie lokalu musi być dokonywana z 3 miesięcznym wyprzedzeniem.

Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wskazywał na konieczność zachowania odpowiedniego vacatio legis, tak by podmioty miały możliwość pokierowania swoimi sprawami w sposób uwzględniający treść nowej regulacji (m. in. wyroki: z 10 grudnia 2002 r. sygn. akt K 27/02; z 15 lutego 2005 r. sygn. akt K 48/04, z 22 września 2005 r. sygn. akt Kp 1/05; z 3 listopada 2006 r. sygn. akt K 31/06 ).

Niezachowanie odpowiedniego vacatio legis jest naruszeniem art. 2 Konstytucji RP.

Ad. 13. Przepis art. 93a ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze, w brzmieniu nadanym art. 3 pkt 13 ustawy z 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2005 r. Nr 122, poz. 1024 ), ustanawia de facto nadzór administracyjny ministra właściwego do spraw budownictwa nad działalnością spółdzielni mieszkaniowych.

Minister, jako organ administracji rządowej wchodzi w skład Rady Ministrów. Przepis art. 146 ust. 4 Konstytucji określa zakres uprawnień Rady Ministrów, wymieniając poszczególne obszary jej działania. W przepisie tym trudno dopatrzyć się uprawnień do wkraczania w dziedzinę organizacji samorządnych, jakimi są spółdzielnie mieszkaniowe. Dlatego szczególne uprawnienia w zakresie nadzoru ministra nad działalnością spółdzielni mieszkaniowych wykracza poza kompetencje Rady Ministrów określone Konstytucją.

Uprawnienia przewidziane dla ministra – w istocie rzeczy – sprowadzają się do nakazania przeprowadzenia kontroli działalności spółdzielni mieszkaniowej, i to w sposób zasadniczo wykraczający poza zakres uprawnień przewidzianych art. 203 ust. 3 Konstytucji dla Najwyższej Izby Kontroli, która może również kontrolować z punktu widzenia legalności i gospodarności działalność jednostek gospodarczych, innych niż wymienione w ust. 1 i 2 tego artykułu, ale tylko w zakresie, w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa.

Skoro więc Najwyższa Izba Kontroli, podlegająca bezpośrednio Sejmowi, ma zawężony zakres przeprowadzania kontroli w spółdzielniach mieszkaniowych, to nadanie szerszego uprawnienia ministrowi pośrednio narusza art. 203 ust. 3 Konstytucji.

Kwestionowany przepis przewiduje, że w przypadku niewykonania przez spółdzielnię mieszkaniową wniosków z przeprowadzonej lustracji minister nakazuje jej uwzględnienie tych wniosków w terminie 3 miesięcy. Ustawodawca nie przesądza jednak, w jakiej formie prawnej może być wydany nakaz, jak również nie przewiduje środków odwoławczych od tego nakazu.

Skoro jednak minister jest organem administracji rządowej, to jego nakazy powinny mieć charakter decyzji administracyjnej, a każda decyzja administracyjna może być zaskarżona w przypisanym trybie. Stanowi o tym art. 78 Konstytucji, z którego wynika, że każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa.

W związku z powyższym, skoro zdanie pierwsze cytowanego przepisu stanowi regułę, że każda decyzja wydana w pierwszej instancji ma prawo być zaskarżona, a wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania ma określać ustawa, to o ile przepis takiego wyjątku nie ustanawia, jak również nie określa trybu zaskarżania decyzji, to narusza powołany wyżej art. 78 Konstytucji.

Dodać trzeba, że wszelkie oddziaływania na spółdzielnie mieszkaniowe, jak również kontrola działań spółdzielni odbywa się w sferze prawa cywilnego a nie prawa administracyjnego. Na tę okoliczność można przytoczyć wiele orzeczeń sądowych; jest to również pogląd powszechnie przyjmowany przez doktrynę prawa.

Kontrola działania spółdzielni odbywać się więc powinna w drodze kierowania spraw do sądu powszechnego.

Dodatkowym aspektem kwestionowanego przepisu jest jego skierowanie wyłącznie do spółdzielni mieszkaniowych i pominięcie innych form działalności spółdzielni, w których mogą powstawać niemniej poważne uchybienia w ich działalności. Przykładowo, chodzi tu o spółdzielnie pracy, spółdzielnie obrotu towarowego. Taka regulacja narusza art. 32 ust. 1 Konstytucji zgodnie, z którym wszyscy są wobec prawa równi i mają prawo do jednakowego traktowania przez władze publiczne.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej okoliczności, wnioskodawcy wnoszą, jak w sentencji wniosku.

1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 63, poz. 591, z 2005 r. Nr 72, poz. 643, Nr 122, poz. 1024, Nr 167, poz. 1398 i Nr 260, poz. 2184, z 2006 r. Nr 165, poz. 1180 i z 2007 r. Nr 125, poz. 873.
2 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 99, poz. 1001, z 2005 r. Nr 122, poz. 1024, Nr 233, poz. 1993, z 2006 r. Nr 94, poz. 651 i z 2007 r. Nr 125, poz. 873.
3 Tak w uzasadnieniu wyroku w sprawie K 5/01
4 Tak L. Garlicki: Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2006, s. 68.
5 Tak W. Sokolewicz, Uwagi do artykułu 58 Konstytucji RP, w : L. Garlicki, red.: Konstytucja RP. Komentarz, Warszawa 2003, t. III, s. 7.
6 Op. cit., s.8.
7 Op. cit., s.15.
8 Op. cit., s 16.
9 Tak L. Garlicki: Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2006, s. 79.
10 W uzasadnieniu w sprawie K 5/01
11 W uzasadnieniu wyroku w sprawie K 23/98
12 W szczególności w uzasadnieniu wyroku w sprawie P 2/98.
13 Wyrażonego w uzasadnieniu wyroku w sprawie K 5/01

Radca prawny – odpowiadając na pytanie zgłoszone przez przedstawicieli / podać podstawę prawną na podstawie której można przerwać zebranie / poinformował, że zgodnie z art. 38 § 1 pkt 2 ustawy – Prawo spółdzielcze oraz § 75 pkt 2 i 10 Statutu Spółdzielni, do wyłącznej właściwości Zebrania Przedstawicieli należy „rozpatrywanie sprawozdań Rady Nadzorczej, zatwierdzanie sprawozdań rocznych i sprawozdań finansowych oraz podejmowanie uchwał co do wniosków członków Spółdzielni, Rady Nadzorczej lub Zarządu w tych sprawach i udzielanie absolutorium członkom Zarządu i członkom Rady Nadzorczej”. Na podstawie powyżej zacytowanego przepisu Zebranie Przedstawicieli jest władne do przyjęcia do realizacji zgłoszonego wniosku – kontynuowania dzisiejszego zebrania po rozpatrzeniu przez Trybunał Konstytucyjny wniosku grupy posłów z dnia 14 listopada 2007 r. Przypomniał , że zgodnie z art.9 ust.2 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. ” Do czasu zarejestrowania zmian statutów postanowienia dotychczasowych statutów regulujące funkcjonowanie zebrania przedstawicieli pozostają w mocy”. Ustawodawca dopuścił taką możliwość, że spółdzielnie będą uchwalać statuty na dotychczasowych zasadach. Jest bardzo szerokie pole interpretacyjne, co do stosowania zmian w tej ustawie, chociażby w przypadku funkcjonowania organów spółdzielni , wyboru członków Rady Nadzorczej , funkcjonowania innych organów.

Jest zatem podstawa prawna do tego, by dzisiejsze zebranie przerwać bez konsekwencji prawnych.

Przewodniczący zebrania wniosek skierowany do prezydium zebrania o przerwanie obrad Zebrania Przedstawicieli Członków SM „Czuby” w Lublinie i nie rozpatrywanie w dniu dzisiejszym pkt 7, 8, 9 i 10 porządku obrad do chwili rozpatrzenia wniosku posłów przez Trybunał Konstytucyjny – poddał pod głosowanie.
Za przyjęciem do realizacji powyższego wniosku głosowało 81 przedstawicieli , przeciw przyjęciu 5 przedstawicieli , wstrzymało się od głosowania 2 przedstawicieli.
Zebranie Przedstawicieli Członków Spółdzielni „Czuby” w Lublinie podjęło uchwałę następującej treści:

UCHWAŁA Nr 7/2007
Zebrania Przedstawicieli Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie z dnia 24 listopada 2007 r.

w sprawie: przerwy w obradach Zebrania Przedstawicieli Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie odbywanego w dniu 24 listopada 2007 r.

§ 1

1. Na pisemny wniosek części Przedstawicieli Zebrania Przedstawicieli Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie uchwala się przerwę w obradach odbywanych w dniu 24 listopada 2007 r.

2. Obrady Zebrania Przedstawicieli Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby” w Lublinie w części dotyczącej uchwalenia zmian Statutu Spółdzielni ( pkt 7, 8, 9 i 10 porządku obrad), podjęte zostaną niezwłocznie po ogłoszeniu przez Trybunał Konstytucyjny wyroku w sprawie wniosku grupy posłów na Sejm RP VI kadencji o zbadanie zgodności niektórych postanowień ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych ( Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz.1116 z poźn. zm.) i ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 2007 r. Nr 125, poz. 873).

§ 2

Zobowiązuje się Zarząd Spółdzielni do ustalenia terminu i powiadomienia Przedstawicieli, Związek Rewizyjny, Krajową Radę Spółdzielczą i pozostałych członków Spółdzielni o terminie kontynuowania Zebrania Przedstawicieli w trybie określonym w § 77 ust.1 Statutu SM „Czuby” w Lublinie.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Za przyjęciem uchwały głosowało 80 przedstawicieli, przeciw przyjęciu 2 przedstawicieli, wstrzymał się od głosowania 1 przedstawiciel.

Przewodniczący zebrania podziękował wszystkim za przybycie i udział w Zebraniu Przedstawicieli.